فرودگاه اردبیل
در سال 1352 مطالعات اولیه ساخت فرودگاه اردبیل آغاز شد. کار عملیاتی احداث این فرودگاه در سال 1358 آغاز شد که البته به علت شروع جنگ تحمیلی متوقف شد؛ اما بعد از پایان جنگ در سال 1368 کار احداث فرودگاه دوباره آغاز شد و در سال 1370 به پایان رسید. دستگاه‌های كمك ناوبری و سایر تجهیزات فرودگاهی و ساخت بناهای فرودگاهی نیز شروع شد و یك ترمینال موقت به مساحت 900 مترمربع جهت ارائه سرویس به مسافران احداث شد.
در حدود سال 1373 فرودگاه اردبیل به عنوان فرودگاه مستقل دوره جدیدی از فعالیت‌های خود را آغاز کرد و در همین زمان پروازهای شركت هواپیمایی جمهوری اسلامی ایران نیز با هفته‌ای سه پرواز در مسیر تهران –اردبیل و برعکس با هواپیمایی فوكر 100 برقرار شد.
این فرودگاه دارای دو باند متقاطع به طول 3298 متر و 2500 متر است که مجهز به سیستم لندینگ ILS و چراغ‌های روشنایی مناسب برای انجام پرواز در شرایط بد جوی و پروازهای شب است. همچنین، فرودگاه مجهز به آخرین دستگاه‌های ناوبری (VOR,DME,NDB, ILS ) و سیستم‌های ارتباطی ATIS و سیستم مخابراتی هوانوردی سوچینگ، فضای كنترلی CTR حدود 25 مایل و ارتفاع 20500 پا است.
واحد مراقبت پرواز این فرودگاه علاوه بر سیستم ارتباطی سوچینگ برای ارتباط برج و خلبان و به سیستم ATIS نیز برای ارائه اطلاعات هواشناسی به پروازهای اردبیل و عبوری مجهز است و ارتباط برج و سنتر مرکزی نیز از طریق ارتباط هات لاین و ارتباط برج با واحدهای مخابراتی هواپیمایی AFTN از طریق سیستم سوچینگ به صورت DATA برقرار است.
فرودگاه دارای دو ترمینال مسافربری، ساختمان پاویون، مرکز سوخت‌رسانی مستقل، زیر نظر شركت منطقه‌ای نفت اردبیل و اداره هواشناسی و تاسیسات ایمنی و فنی است.
این فرودگاه، قابلیت پذیرش نشست و برخاست هواپیماهای پهن پیكر مانند ایرباس و توپولوف را دارا است. پروازهای ایران ایر با تایپ پروازی فوكر 100و شركت هواپیمایی آسمان با تایپ پروازی فوكر 100 و شركت هواپیمایی ماهان ایر با تایپ پروازی ایرباس و BAE در مسیرهای تهران –اردبیل و اردبیل – مشهد، به صورت روزانه فعالیت می‌کنند.
این فرودگاه برای پذیرش پروازهای آمبولانس هوایی آمادگی کامل دارد و امکان انتقال بیماران از شهر اردبیل به تهران و کلیه شهرهای مجهز به فرودگاه در ایران و همچنین کشورهای دیگر میسر میباشد.