آمبولانس زمینی
در رده بندی آمبولانس ها بر اساس استاندارد جهانی و استاندارد ۴۳۷۴ آمبولانس و خودروهای امدادی موسسه ملی استاندارد ایران با سطوح مختلفی از آمبولانس شامل سطح A –B – C مواجه هستیم که هر کدام دارای تجهیزات مربوط به سطح خود بوده و برای ماموریت های مختلف در نظر گرفته می شوند.
هر چند که آمبولانس سطح C در کشور ما بعنوان بالاترین سطح آمبولانس معرفی شده ولی فعلا خودرویی که حایز شرایط سطح C باشد بعنوان آمبولانس تجهیز نگردیده است.
ما در ارتباط با آمبولانس هوایی میبایست از بهترین و مجهزترین آمبولانس های موجود در کشور استفاده نماییم که در حال حاضر آمبولانس سطح B که در اصطلاح به آن آمبولانس ICU میگوییم برای انتقال های تحت مراقبت ویژه در نظر گرفته می شود.
ما طی دو مرحله در انتقال هوایی بیماران به آمبولانس زمینی نیاز داریم و هر دو مرحله از اهمیت بسیار بالایی برخوردار میباشد که در ادامه توضیح خواهیم داد :
- در مبداء برای انتقال بیمار به فرودگاه
- در مقصد بمنظور انتقال بیمار از فرودگاه به مرکز درمانی
در مرحله اول میبایست پایش های لازم در بیمارستان صورت گرفته و وضعیت بیمار تا بیشترین حد ممکن پایدار گردد و اکیپ پزشکی آمبولانس زمینی وظیفه دارند بر انجام پایدار سازی وضعیت بیمار نظارت داشته باشند تا بتوانند مراحل انتقال به فرودگاه را به بهترین شکل ممکن انجام دهند.
چنانچه بیمار با عجله تحویل گرفته شود یا اکیپ پزشکی آمبولانس زمینی دقت لازم برای تحویل گرفتن بیمار را انجام ندهد قطعا شرایط بیماردر طی مسیر تا فرودگاه دچار تغییراتی خواهد شد که یا بیمار را با مخاطرات مواجه میکند یا اکیپ پزشکی هوایی را مجبور به صرف وقت تا پایدارسازی وضعیت بیمار و آمادگی برای پرواز مینماید.
در مقصد هم چنانچه اکیپ زمینی دارای تخصص و تجهیزات لازم برای انتقال بیمار به مرکز درمانی نباشند با شرایط مشابه مواجه هستیم.
به همین دلایل باید از آمبولانس زمینی بسیار مجهز و اکیپ ورزیده برای انتقال زمینی بیمار استفاده گردد.